വയനാട് അഥവാ വയൽ നാട് – കേൾക്കൂ വയനാടിന്റെ നെൽക്കഥകൾ

വയനാട് വ്യത്യസ്തയിനങ്ങളുള്ള അരിക്കൃഷികൾക്കായി പ്രസിദ്ധമാണ്, കൂടാതെ അവിടുത്തെ ജനങ്ങളുടെ ദൈനംദിന ജീവിതം ആദിവാസി സംസ്കാരത്തോടും കൃഷിയോടും ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു, ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. കഥകൾ പ്രകാരം, വയനാട് എന്ന പേരിന് ‘വയൽ നാട്’ എന്നർഥം ഉള്ളതായാണ് വിശ്വാസം, അതായത് ‘കൃഷിയിടങ്ങളുടെ ഭൂമി’.

ആദ്യ കാലങ്ങളിൽ വയനാട് 105-ൽപരം നെല്ലിനങ്ങളുടെ ലബ്ധിക്കായും കൃഷിക്കായുംപ്രശസ്തമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇന്ന്, വലിയ കൃഷിയിടങ്ങളിൽ ഇപ്പോൾ 10-ൽ താഴെ ഇനങ്ങൾ മാത്രമേ കൃഷി ചെയ്യപ്പെടുന്നുള്ളു. കുരിച്ച്യ സമുദായത്തിലെ ആദിവാസി ജനങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ആ പഴയ രുചികളും പാരമ്പര്യങ്ങളും ചിലരെങ്കിലും നിലനിര്‍ത്തി വരികയാണ്. അവരുടെ അതിമഹത്തായ കാലഘട്ടങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കുറച്ച് കഥകളും അവർക്കൊപ്പം നിലനിൽക്കുന്നു. അതെ, അവരിൽ ചിലർ ഇപ്പോഴും പഴയ നെല്ലിനങ്ങൾ കൃഷി ചെയ്യുകയും നെല്ലിനങ്ങളും കൃഷി രീതികളും സംബന്ധിച്ചുള്ള വിലപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അറിയാം, അധികം ആരും കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത ചില വയനാടൻ നെൽപ്പാടകഥകൾ.

കൃഷിക്കാരിൽ ഏറ്റവും മുന്നിൽ കേൾക്കുന്ന പേര് – ചെറുവയൽ രാമൻ

ഇടവക പഞ്ചായത്ത് സ്വദേശിയായ ചെറുവയൽ രാമൻ വയനാട്ടിലെ കുരിച്ച്യ കർഷകരിൽ മികച്ച പ്രതിഭാധനനായ വ്യക്തിയാണ്. 2023-ൽ പത്മശ്രീ പുരസ്‌കാരം ലഭിച്ച രാമൻ, സ്വന്തം കൃഷിയിടത്തിൽ 40-ൽ അധികം നെല്ലിനങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുകയും വർഷം തോറും അവ കൃഷി ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. രാമൻ ഉൾപ്പെടെയുള്ള കുറച്ച് കർഷകരുടെ സ്ഥിരം ശ്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി 21 നെല്ലിനങ്ങൾക്ക് രജിസ്ട്രേഷൻ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്ലാൻറ്റ് ജീനോം സേവിയർ അവാർഡ് ഉൾപ്പെടെ അനവധി പുരസ്കാരങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തെ തേടിയെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇന്നും അദ്ദേഹം പാരമ്പര്യ/പ്രാദേശിക നെല്ലിനങ്ങളുടെ കൃഷി പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ തുടരുകയാണ്.

കുരിച്ച്യരുടെ കൂട്ടുകൃഷി

കുരിച്ച്യർ ഇന്നും 100-ൽ അധികം അംഗങ്ങളുള്ള കൂട്ടുകുടുംബ സംവിധാനത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ഇവർ മാതൃാധിപത്യം (സ്ത്രിമുഖ ജനവിഭാഗം) പിന്തുടരുന്നു. അവരുടെ വംശപരമ്പര കുടുംബത്തെ ‘മിട്ടം’ എന്നുപറയുകയും കുടുംബത്തിൻറെ തലവനെ ‘ഒടക്കാരൻ’ എന്നും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യയെ ‘ഒടക്കാരത്തി’ എന്നും വിളിക്കപ്പെടുന്നു. കുടുംബത്തിലെ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കും വർഷം മുഴുവൻ ഭക്ഷണം ലഭ്യമാക്കേണ്ടത് ഒടക്കാരൻറെ ഉത്തരവാദിത്വമാണ്. അതിനാൽ അവൻ വ്യാപകമായി നെല്ല് കൃഷി ചെയ്യുകയും ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

അവർ അഞ്ച് അല്ലെങ്കിൽ ആറ് മാസങ്ങൾ നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന കൃഷിയിലൂടെ വിവിധതരം നെല്ലിനങ്ങൾ കൃഷി ചെയ്ത് വിവിധ സമയങ്ങളിൽ കൊയ്ത്ത് നടത്തി അരികൾ കൊട്ടാരത്തിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. കുടുംബത്തലവൻറെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം കുടുംബാംഗങ്ങൾ ചേർന്ന് നെല്ല് കൃഷി ചെയ്യുന്നു. കുരിച്ച്യർ നെല്ല് വിത്ത് വിൽക്കാറില്ല. പകരം, വിതയ്ക്കാൻ നൽകിയ എത്രത്തോളം നെല്ലാണ് വേണ്ടതെന്ന് കണക്കാക്കി കൊയ്ത്തിനു ശേഷം തിരിച്ചു നൽകുകയാണ് പതിവ്.

കുരിച്ച്യർ നെൽപ്പാടങ്ങളെ മണ്ണിൻറെ സ്വഭാവം, ഭൂപ്രകൃതി എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മൂന്ന് വിഭാഗങ്ങളായി തിരിച്ചിട്ടുണ്ട് – കുണ്ട് വയൽ, കുണി വയൽ, കൊരവ് വയൽ. ഇവർ വൈക്കോൽ കൊണ്ടാണ് അവരുടെ ഏറുമാടങ്ങളുടെ മേൽക്കൂര മേയുന്നത്.

വയനാട്ടിന്റെ അതുല്യമായ നെൽ ഇനങ്ങൾ

വയനാടിലെ അരി ഇനങ്ങൾ അതിന്റെ ഗുണങ്ങൾക്കും പ്രത്യേകതകൾക്കും പേരുകേട്ടതാണ്. ഗന്ധകശാല, ജീരകശാല, മുള്ളൻ കൈമ, പൂത്താലി കൈമ, ഉറുണി കൈമ എന്നിവ സുഗന്ധമുള്ള അരി ഇനങ്ങളാണ്. ഇതിൽ ഗാന്ധകാശലയും ജീരകാശലയും ഭൗമസൂചിക (GI) ടാഗ് നേടിയവയാണ്. വേളിയൻ, തോണ്ടി, ചൊമാള (ചെനല്ല്), അടുക്കൻ എന്നിവ രുചിയിലുള്ള മികച്ച അരി ഇനങ്ങളാണ്.

ചെന്നെല്ലു ഇനം അൾസർ കുറയ്ക്കാനുള്ള കഴിവുള്ള ഒരു അത്ഭുത അരിയാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. കല്ലടിയര്യൻ കഠിനമായ വരൾച്ചയും ജലക്ഷാമവും പ്രതിരോധിക്കുന്ന അരി ഇനങ്ങളിൽ ഏറ്റവും മികച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ചേറ്റുവേളിയൻ ചതുപ്പുള്ള പാടത്ത് (അധിക ജലം തങ്ങി നിൽക്കുന്ന  നെൽപ്പാടങ്ങൾ) വളരാനുള്ള കഴിവ് ഉണ്ട്. പാൽ വെളിയൻ കൊതിയൂറും കഞ്ഞിവെള്ളം നൽകുന്ന ഒരു ഇനമാണ്; ഇതിന്റെ ചോറ് വളരെ രുചികരവുമാണ്.

ചെന്നെല്ലു പോലുള്ള ചില അരി ഇനങ്ങൾ കുറിച്ച്യാർ സമുദായം അവരുടെ പരമ്പരാഗത ആചാരങ്ങളിൽ ഉപയോഗിക്കുകയും അവരുടെ ആദിവാസി സംസ്കാരത്തോടും ആചാരങ്ങളോടും ആഴത്തിൽ ബന്ധപ്പെട്ടു നിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

വയനാട്ടിൽ കൃഷി ചെയ്യുന്ന ചില പരമ്പരാഗത നെല്ലിനങ്ങൾ

അടുക്കൽ, ആനക്കൊമ്പൻ, ആയിരം കണ, ആയിരം കണ്ണി, ആയിരം മേനി, ഇടവക, ഉരുണികൈമ, ഓണമൊട്ടൻ, കനകം, കനലി, കൈമ, കരിമ്പാലൻ, കറുത്തൻ, കറുത്ത ഞവര, കല്ലടിയാരൻ, കവുങ്ങിൻ പൂത്താലി, കുങ്കുമശാലി, കുഞ്ഞി ചീര, കുഞ്ഞുണ്ണി, കുഞ്ഞുട്ടി, കാകിശാല, കുട്ടിവെളിയൻ, കുന്നുകുളമ്പൻ, കുറുമ്പാളി, കുറുവ, കുറുവട്ടി, കൊച്ചു വിത്ത്, കൊത്തമ്പാരി കൈമ, കോതാണ്ടൻ, ഗന്ധകശാല, ചടയൻ നെടുമ്പാല, ചുവന്ന  തൊണ്ട് ഞവര, ചെന്താടി, ചെന്നൽതൊണ്ടി, ചെന്നെല്ല്, ചെമ്പകം, ചെമ്പാവ്, ചേറ്റുവെളിയൻ, ചോമാല, ജീരകചെമ്പാവ്, ജീരകശാല, ഞവര, തൈചിങ്ങൻ, തൊണ്ടി, തൊണ്ണൂറാം തൊണ്ടി, പാൽകൈമ, പാൽതൊണ്ടി (മട്ട), പാൽതൊണ്ടി (വെള്ള), പുന്നാടൻതൊണ്ടി, പെരുവാഴ, മണ്ണ് വെളിയൻ, മരത്തൊണ്ടി, മുള്ളൻ കൈമ, മുള്ളൻ പുഞ്ച, മുള്ളൻ ചണ്ണ, വലിയ ചെന്നെല്ല്, വസുമതി, വെളിയൻ, വെളുമ്പാല, വെള്ളത്തൂവൽ, വെള്ളിമുത്ത്, വേതാണ്ടം

വില്ലാളി – വില്ലിൽ കഴിവ് തെളിയിച്ച ആദിവാസികൾ

കുറിച്ച്യർ ആദിവാസികൾ അമ്പും വില്ലും (ആർച്ചറി) അഭ്യസിച്ചവരായി അറിയപ്പെടുന്നു. അവരുടെ പേര് രണ്ട് പദങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത് – ‘കുറി’ (ലക്ഷ്യം)യും ‘ചിയൻ’ (മക്കൾ/ കൂട്ടർ/ ആളുകൾ) എന്നുമാണ് അർത്ഥം, അതായത് വില്ലും അമ്പും ഉപയോഗിച്ച് ലക്ഷ്യത്തിൽ അമ്പ്ചെയ്യുന്നവർ അല്ലെങ്കിൽ ലക്ഷ്യം കണ്ടെത്തുന്നവർ എന്നാണർത്ഥം. കേരള ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങളിൽ കുറിച്ച്യർ ഒരു സുപ്രധാന സ്ഥാനം സ്വന്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്, പ്രത്യേകിച്ച് പഴശ്ശി രാജാവും ബ്രിട്ടീഷുകാർക്കെതിരെ നടത്തിയ കലാപവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട്. കുറിച്ച്യരുടെ പൂർവികർ വില്ലിനും അമ്പിനും വളരെയധികം നൈപുണ്യമുള്ളവരായിരുന്നു.

നെല്ലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആചാരങ്ങൾ

കുറിച്ച്യർ നെൽകൃഷിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ഠാനങ്ങളും പാലിക്കുന്നു. വിഷുവിനു പിന്നാലെ ഒരുദിവസം കഴിയുമ്പോൾ ആരാധ്യ ദേവതകളുടെ അനുമതി തേടിയശേഷം അവർ വിത്ത് വിതയ്ക്കുന്നു. ‘നട്ടിവെയ്ക്കൽ’, ‘സംഭളം ഊട്ട്’, വലിയ സദ്യ എന്നിവയൊക്കെ വിത്ത് വിതയ്ക്കുന്നതിനോട് ബന്ധപ്പെട്ട ആചാരങ്ങളാണ്. ‘മകം’ നെല്ലിന്റെ നക്ഷത്രമാണെന്ന് കുറിച്ച്യർ വിശ്വസിക്കുന്നു, അതിനാൽ ഈ ദിവസം അവർ നെല്ലിനേയും ആരാധിക്കുന്നു. ‘കതിരുകെട്ടൽ’, ‘കൊയ്ത്തു തുടക്കം’, ‘പുത്തരി കോൾ’ എന്നിങ്ങനെയുള്ള മറ്റ് ആചാരങ്ങളും അവർക്കുണ്ട്.

നെല്ല് കൊയ്ത് ശേഖരിച്ച് സൂക്ഷിക്കുന്നതിനും കുറിച്ച്യർ പ്രത്യേക രീതികൾ പിന്തുടരുന്നു. 7 ദിവസത്തേക്ക് നെല്ല് വിത്തുകൾക്കു സൂര്യനെയും മഞ്ഞിനെയും കാണിക്കും. മുളകൊണ്ട് കുട്ട ഉണ്ടാക്കി അതിൽ വൈക്കോൽ നിറയ്ക്കും. അതിനകത്തേക്ക് നെല്ല് വിത്ത് നിറച്ച് വീണ്ടും വൈക്കോൽ നിറച്ച്  മുറുകെ പൊതിഞ്ഞ് കെട്ടിവയ്ക്കും. ഈ കെട്ടിപ്പൊതിഞ്ഞ കുട്ടയെ ‘മൂട’എന്നാണ് പറയുന്നത്. ഈ ആചാരത്തെ ‘മൂടകെട്ടൽ’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ സംരക്ഷിച്ച നെല്ല് വിത്തുകൾ അടുത്ത 18 മാസം വരെ കേടാവില്ല. ഭക്ഷണത്തിനായുള്ള അരി 2 വർഷത്തോളം സൂക്ഷിക്കും.

കുറിച്ച്യർ പ്രകൃതിയുടെയും അതിലെ ജീവജാലങ്ങളുടെയും പൾസ് മനസ്സിലാക്കുന്നവരാണ്

കുറിച്ച്യർ നെൽപ്പാടങ്ങൾ പരിസ്ഥിതിയ്ക്കും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ജീവജാലങ്ങൾക്കും നൽകുന്ന നേട്ടങ്ങൾ നന്നായി അറിയുന്നവരാണ്. നെൽപ്പാടങ്ങൾ മികച്ച ജലസംഭരണിയാകുന്നതും നിരവധി ജീവജാലങ്ങൾക്കുള്ള ആശ്രയകേന്ദ്രവുമാണ്. ചെമ്മീൻകുഴികളിൽ വെള്ളം നിലനിർത്തപ്പെടുമെന്ന് കുറിച്ച്യർക്ക് നന്നായി അറിയാം. നെൽപ്പാടങ്ങളിൽ കാണുന്ന പക്ഷികളെ കുറിച്ച്യർ കർശനമായി വേട്ടയാടാറില്ല, കാരണം അവയുടെ വിസർജനങ്ങൾ നെൽപ്പാടങ്ങൾക്ക് വളമായി ഉപയോഗപ്രദമാകുമെന്നാണ് അവരുടെ വിശ്വാസം. കൂടാതെ, മത്സ്യങ്ങളുടെ പ്രജനന കാലത്ത് നെൽപ്പാടങ്ങളിലും കുളങ്ങളിലുമുള്ള മീനുകളെ അവർ കഴിക്കാറില്ല. മറ്റ് കാലങ്ങളിൽ മുള കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ വലകൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് മീൻ പിടിക്കുന്നത്. നാശകാരികളായ പുഴുവുകളെ ഇല്ലാതാക്കി നെൽപ്പാടങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്ന ഉപകാരപ്രദമായ ചില കീടങ്ങളെ കുറിച്ച്യർ തിരിച്ചറിയുന്നവരുമാണ്.

നെൽപ്പാടങ്ങൾ ഔഷധസസ്യങ്ങളുടെ മികച്ച ഉറവിടമാണെന്നും അവർക്ക് നന്നായി അറിയാം. കുറിച്ച്യർ അവ മികച്ച രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നവരുമാണ്. ഇന്ന്, കുറിച്ച്യരിൽ കൂട്ടുകുടുംബങ്ങൾ വളരെ കുറവായി മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ. നെൽകൃഷിയും ഏറെ കുറഞ്ഞു പോയി. എന്നിരുന്നാലും, അവരാൽ കഴിയുന്ന രീതിയിൽ ചില പരമ്പരാഗത നെല്ലിനങ്ങളും അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അറിവുകളും സംരക്ഷിക്കാൻ കുറിച്ച്യർ പരിശ്രമിക്കുന്നു.

കുറിച്ച്യർക്ക്, അരി വെറും ഭക്ഷ്യധാന്യം മാത്രമല്ല; അത് പ്രകൃതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു ജീവശൈലി, ചില ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ, പൈതൃകം തുടങ്ങിയവയുമായി അവിഭാജ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒന്നാണ്. കാലാന്തരങ്ങൾ ആയി അവർ നമ്മുടെ നെല്ലറകളെ സംരക്ഷിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും, പുതിയ തലമുറകൾക്കായി. A big salute!!!