ഭൂമിയിൽ പിറവിയെടുത്ത ഞാൻ മിഴി തുറന്നപ്പോൾ ആദ്യം കണ്ടത് നിന്നെ ആയിരുന്നു നമ്മളിരുവരുമൊരുപോലെ ശീതള മഞ്ഞവർണത്തിൽ ആറാടിയപ്പോൾ ആ പുലരിയിലെവിടെയോ പിറവിയെടുത്തു നമ്മളുടെ അനുരാഗവും നിനക്ക് കരുതലായ് എന്റെ കണ്ണുകൾ നിന്നെ പിന്തുടർന്നപ്പോഴും എന്റെ മനസ്സിൽ പ്രണയം മാത്രമായിരുന്നു. എന്നാൽ പലരെപ്പോലെ നീയും എന്നാത്മാവിനെ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചു...
പ്രകൃതിയുമായ് അൽപനേരം സല്ലപിച്ചാൽ, നമുക്ക് എഴുതുവാനുള്ള വിഷയങ്ങൾ പ്രകൃതി തന്നെ മുന്നിൽ കൊണ്ട് വന്ന് നിർത്തി തരും. ഒന്ന് പകർത്തി എഴുത്തുകയെ വേണ്ടു. ചിന്തകൾക്ക് കൃതിമമല്ലാത്ത നൂറു വർണങ്ങൾ പകർന്നു നൽകാൻ പ്രകൃതിക്ക് കഴിയും, ആവർത്തന വിരസത ഇല്ലാതെ തന്നെ. അങ്ങനെ ഞാൻ കുറിച്ച കുറച്ചു ചിന്തകൾ...
“പ്രിയപ്പെട്ട ചില ഓർമ്മകൾ എപ്പോഴും നമ്മുടെ തടവുകാരായിരിക്കും” “When man complains about being tangled in some memories, He often captures a few and holds them as prisoners forever” “ഒരർത്ഥത്തിൽ ചില ഓർമകളെ നമ്മളും തടവുകാരാക്കി...
Recent Comments