മീര

“ഞാൻ മൗനത്തിൽ അലിയിച്ച വാക്കുകളുടെ എണ്ണമെടുത്താൽ
ആകാശത്തിൽ മിന്നിമറയുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെക്കാളേറെ
സമുദ്രം നെഞ്ചിലേറ്റുന്ന തിരകളേക്കാളുമേറെ”
#മീര

“നീ ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര തെറ്റുകൾ സ്വയം കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കും. ശരികൾ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കാത്തതെന്തേ?”

“ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ മറന്ന പല കാര്യങ്ങളും നീ ഓർമയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലോ? അതെനിക്കെങ്ങനെ പറയാനാവും?”

“ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ ഓർത്തെടുക്കാൻ വിട്ടുപോകാത്ത കാര്യങ്ങൾ നീ ഓർമയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലോ? അതെനിക്കെങ്ങനെ പറയാനാവും?
ഒരു പക്ഷെ ഞാൻ മറന്നുപോയ പല കാര്യങ്ങളും നീ ഓർമയിൽ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലോ? അതെനിക്കെങ്ങനെ പറയാനാവും?”

“ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചാലും ചിലപ്പോൾ ഇങ്ങനെയാ….
ഒട്ടും സ്നേഹമില്ല/സ്നേഹിച്ചിട്ടല്ല എന്നൊക്കെ ചിലപ്പോ തോന്നും “

“നീയെന്നെ മറന്നു കൃഷ്ണ…. നീ തന്ന വാഗ്‌ദാനങ്ങളും“

“മൂടിക്കെട്ടിയ ആകാശമാണ് ഇപ്പോഴും, അവളുടെ മനസ്സ് പോലെ. കാഴ്ചകൾ മങ്ങുന്നു….. ആകാശം മഴക്കാറ് കൊണ്ട് മറയുന്നു”
 
“മനസ്സിന് എന്തോ താളപ്പിഴ സംഭവിച്ചപോലെ. അരുതാത്തതെങ്കിലും ചെയ്തുവോ. അവൾ ചോദിച്ച ചോദ്യം ആദ്യമായി മനസ്സ് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു”

“ഒരുപാട് ചിതകൾ ഒരുമിച്ചെരിയുന്നു. അവയ്ക്കിടയിലൂടെ കറുത്ത കുപ്പായമിട്ടവൾ നടക്കുന്നു, അബോധമനസ്സോടെ. ചുറ്റും അന്ധകാരം. അവളുടെ മുടി പാറി കിടക്കുന്നു. കണ്ണുകൾ അസ്വസ്ഥമായി എന്തിനെയോ തിരയുന്നു. എരിയുന്ന ചിതകളിലൊന്ന് തന്റേതാണെന്നു അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞുവോ? തന്റെ മോഹങ്ങളുടെ ചിത?”

“മൂടിക്കെട്ടിയ ആകാശം പെയ്തൊഴിഞ്ഞു. എന്നാൽ അവളുടെ മനസ്സ് ഇപ്പോഴും കാർമേഘക്കെട്ടുകൾ കൊണ്ട് മൂടികിടക്കുന്നു”

“ഇത് അങ്ങനെയാ, കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞു പെട്ടെന്ന് എല്ലാം കൂടെ ഒരു നിമിഷം അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥ….
നീ കാര്യമാക്കേണ്ട, കുറച്ചു കഴിയുമ്പോൾ ഞാൻ ശരിയായിക്കോളും”

“മനസ്സിനെ എപ്പോഴും ഒരു പരിധിക്കുള്ളിൽ നിർത്താൻ ശ്രമിക്കണം. കൂടുതലൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. ഈശ്വരൻ എന്ത് തന്നാലും രണ്ടു കയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കണം”

“മനസ്സിനെ എപ്പോഴും ഒരു പരിധിക്കുള്ളിൽ നിർത്താൻ ശ്രമിക്കണം. കൂടുതലൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. ഈശ്വരൻ എന്ത് തന്നാലും രണ്ടു കയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കണം”

“ഒരുപാട് ചിതകൾ ഒരുമിച്ചെരിയുന്നു. അവയ്ക്കിടയിലൂടെ കറുത്ത കുപ്പായമിട്ടവൾ നടക്കുന്നു, അബോധമനസ്സോടെ. ചുറ്റും അന്ധകാരം. അവളുടെ മുടി പാറി കിടക്കുന്നു. കണ്ണുകൾ അസ്വസ്ഥമായി എന്തിനെയോ തിരയുന്നു. എരിയുന്ന ചിതകളിലൊന്ന് തന്റേതാണെന്നു അവൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞുവോ? തന്റെ മോഹങ്ങളുടെ ചിത?”

“മനസ്സിന് എന്തോ താളപ്പിഴ സംഭവിച്ചപോലെ. അരുതാത്തതെങ്കിലും ചെയ്തുവോ. അവൾ ചോദിച്ച ചോദ്യം ആദ്യമായി മനസ്സ് കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു”

“എത്ര കാലം നമുക്കിങ്ങനെ അപരിചിതരെപോലെ അഭിനയിക്കാൻ ആവും?”

“ഒരു തുണ്ടുതാളിൽ എഴുതിവച്ച കവിതയാണ് ഞാൻ
നീയെന്നെ അറിഞ്ഞാലുമില്ലെങ്കിലും”

“അന്നുമുതൽ

“ഒരുപാട് സ്നേഹിച്ചാലും അങ്ങനെയാണ്…. ഒട്ടുമേ സ്നേഹിച്ചില്ല എന്നൊക്കെ തോന്നും…. എനിക്ക് നിന്നെ അതുപോലെ സ്നേഹിക്കണം“