Category: എന്റെ കവിതകൾ

ഒരു പ്രപഞ്ചം കീഴടക്കിയ തോന്നലായിരുന്നു ഒരുപാട് യുദ്ധങ്ങൾക്കൊടുവിൽ നീയെൻ മുന്നിൽ പരാജിതനായ നിമിഷം നീയെന്റെ മനസ്സ് കവർന്ന നിമിഷം. അന്ന് നമ്മളിരുവരുമൊരുമിച്ചു തീർത്ത നമ്മുടെ നിഗൂഢപ്രപഞ്ചത്തിൻ യവനികയ്ക്കപ്പുറം അനേകായിരം കൊള്ളിമീനുകൾ പൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു,  ഇരുമനസ്സുകളുടെ താളത്തിനൊപ്പം. പിന്നീടെന്നോ ഒരു നാൾ പതിയെ തോന്നി തുടങ്ങി ആ യുദ്ധങ്ങളെല്ലാം വെറുതെയായിരുന്നുവെന്ന്...

നിനക്കായ് ഞാനൊരു വാനം വരച്ചു അതിൽ ചന്ദ്രനും നക്ഷത്രങ്ങളും നെയ്തുചേർത്തു നിനക്കായ് മാത്രമായ് – ആ നീലകുന്നിൽചെരിവിൽ ഒരു നീർമാതളത്തോട്ടം നട്ട്‌ നനച്ചു എൻ സ്നേഹത്തിൻ നൂറു പൊൻവിത്തിട്ടു. ഇലപൊഴിയുന്ന ശിശിരങ്ങളിലും പിന്നെ നീ പുഷ്പിക്കുമാ ഗ്രീഷ്മങ്ങളിലും കാവൽവിളക്കായ് എരിഞ്ഞുനിന്നു, വർഷകാലങ്ങളിൽ നിനക്ക് കുടയായി. മാതളപ്പൂവിന്നിതളുകൾ മഞ്ഞയത്രേ...

നിനക്കെന്നെ ശരിക്കും അറിയാമോ ഒരിക്കലെങ്കിലും എന്നരികിൽ വന്നിട്ടുണ്ടോ? നീയെന്ന പ്രപഞ്ചത്തിൽ മാത്രമായി ഞാൻ ഒതുങ്ങികൂടുമ്പോഴും എന്റെ പ്രപഞ്ചം മുഴുവനായ് നിനക്ക് നൽകുമ്പോഴും ഒരു ചോദ്യം മാത്രം…… നീ എന്നെ അറിയുമോ? ഒരിക്കലെങ്കിലും കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ നിന്നെയും കാത്തുകഴിയുന്ന എന്റെ അസ്തിത്വം നീയറിയുന്നുണ്ടോ? ഈ...

മാനത്തു നിന്ന് അടർന്നു വീഴുന്ന ഒരു താരകം എന്നോടിതാ മൗനമായ് ചോദിക്കുന്നു സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഏഴുവർണപൂക്കളായ് വിരിയുന്ന – നാടാണ് ഭൂമി എന്ന് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അവിടെ ഓരോ സദ്ഹൃദയത്തിലും – ദൈവമുണ്ടത്രെ! ഞാൻ വരട്ടെ നിങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക്? എന്നും പുഞ്ചിരി മാത്രം പൊഴിക്കുന്ന – ഒരു പനിനീർ...

വലിയ പടവെട്ടലുകൾ എപ്പോഴും നടക്കുന്നത് മനസ്സിന്നുള്ളറകളിലാണ് അവിടെ സൂര്യരശ്മികൾ പതിക്കുന്നില്ല കുറ്റാകൂരിരുട്ടാണ് എവിടെയും ചന്ദ്രരശ്മികളും അങ്ങകലെയാണ് നക്ഷത്രങ്ങളോ ആകാശസീമകൾ കടന്നിട്ടുണ്ടാവണം. സമസ്യകളുടെ കുരുക്ക് അഴിയാതിരിക്കുമ്പോൾ അവ കൂടുതൽ മുറുകി ശ്വാസം മുട്ടിക്കുമ്പോൾ എന്ത് സംഭവിച്ചാലും പ്രതികരിക്കരുതേ എന്ന് ലോകം ആവർത്തിച്ചനുശാസിക്കുമ്പോൾ ഹൃദയത്തിൽ പലരും പലകുറി കുത്തിനോവിക്കുമ്പോൾ, അനുനിമിഷം...